Open Brief van Dries Verhaeghe naar aanleiding van de overvallengolf in Vilvoorde

Geachte Burgemeester,
Geachte Schepenen,
Geachte collega-Gemeenteraadsleden,

Deze brief schrijf ik in de eerste plaats als echtgenoot van wiens vrouw de lokale apotheek in Peutie afgelopen week op brutale wijze werd overvallen. Als gemeenteraadslid zie ik onderstaande oproep echter ook als een algemene plicht.

Mijn vrouw en ik zijn nu bijna tien jaar geleden in Vilvoorde komen wonen vanuit een positief gegeven. Ons hoekpand in het centrum van Peutie, met kwalitatieve scholen op een steenworp, inclusief gemotiveerde leerkrachten, een warm dorpsgevoel en zowel een stadscentrum als groen in de nabije omgeving, zagen we als de ideale thuis voor onze kinderen. We investeerden om de buurt en in het bijzonder de Peutienaren (Wat een heerlijke mensen zijn dat!) de apotheek te geven die ze verdienen.

Is er iets mooier dan samen te bouwen aan een warme omgeving: Bekommernissen en verbeterpunten die je samen met buurtbewoners aanpakt?

Na de opeenvolging van gewapende overvallen in Vilvoorde, en Peutie in het bijzonder, vraag ik me af of deze keuze wel de juiste was. Of het terecht was dat ik deze keuze afgelopen jaren vurig verdedigde naar vrienden toe die zich afvroegen wat we in Godsnaam in Vilvoorde verloren hadden.

Moeten we ze nu alsnog gelijk geven, nu mijn kinderen niet meer alleen durven gaan slapen? Nu blijkt dat niet alleen onze apotheek, maar ook de bakker in Peutie en de collega-apotheker in de Leuvensestraat hetzelfde gewelddadige lot ondergingen? Moeten we boos worden dat er drie gelijkaardige overvallen op minder dan 5 dagen konden plaatsvinden in een straal van 2 kilometer? Over het feit dat de politie in Peutie alleen maar beroep kan doen op de privé-beveiligingscamera’s van de lokale handelaren in plaats van gedegen ondersteuning? Dat er geen volwaardige wijkagent(e) in Peutie (meer) is? Dat de dader nog steeds niet gevat is? Natuurlijk zijn we boos. Net zoals éénieder met enig rechtvaardigheidsgevoel en juiste normen en waarden.

Ik zou vanuit dit gevoel van onmacht en boosheid kunnen vloeken over een te laks beleid en de makers er van met de vinger wijzen, maar het maakt mij in deze zelfs niet uit wie hier (politiek) verantwoordelijk is en op welke verschillende andere niveaus er ongetwijfeld extra inspanningen hadden kunnen en moeten gebeuren. Laat ons wel zelf de ogen alstublieft niet sluiten, maar de handen in elkaar slaan en eindelijk vol inzetten op wat ten allen tijde kerntaak nummer 1 van de overheid moet zijn: het garanderen van éénieders veiligheid!

Laat ons deze voorvallen dus aangrijpen om ons Vilvoordse veiligheidsbeleid eens kritisch onder de loep te nemen en waar mogelijk te optimaliseren…

Met collegiale groeten,
Dries Verhaeghe